تحقیق آماده حريم خصوصي اماكن و اشياء – 32 برگ وورد قابل ویرایش
تحقیق آماده حريم خصوصي اماكن و اشياء – 32 برگ وورد قابل ویرایش
درابتداي بحث بايد ديد مصاديق اماكن و اشيائي كه مشمول حمايت قرار مي گيرند كدامند و آيا تصور حريم خصوصي در هر مكاني ممكن است و ضوابط صدور و اجراي دستور تفتيش اماكن و اشياء چه بايد باشد تا كمترين لطمه و تعرض به حريم خصوصي وارد آيد؟
2-2-1 مفهوم ومصاديق اماكن و اشياء
اماكن و اشيايي مشمول اين عنوان قرار مي گيرند كه با توسل به معيار نوعي بتوان بر اين عقيده بود كه افراد به طور معمول اعتقاد به وجود حريم خصوصي در آنها دارند . اتومبيل و منزل مسكوني از بارزترين مصاديقند و كم ترين اختلاف در اين خصوص، درباره آنها وجود دارد . هيچ كس نمي تواند ادعا كند كه انتظار بهره مندي از حريم خصوصي در محيط منزل، انتظار ناروا و ناصوابي است .از اين مسئله در حقوق آمريكا تحت عنوان « انتظار معقول و متعارف از حريم خصوصي » ياد مي شود . كاربرد اين موضوع در دعاوي مربوط به حريم خصوصي مشخص مي گردد . زيرا گاهي دعوايي صرفاً بدين خاطر كه انتظار حريم خصوصي در موردي نامعقول بوده رد مي شود .
دراين مبحث سعي بر اين است تا محدوده شمول حمايت حريم خصوصي در خصوص اماكن و اشياء تا حدودي روشن گردد .
2-2-1-1مفهوم مكان
مكان كه در لغت به معناي جاي، محل و جايگاه بكار رفته است را از لحاظ امكان استفاده عموم مردم مي توان بر دو قسم دانست: مكان عمومي و مكان خصوصي ماده 1 آيين نامه اماكن عمومي( مصوب 1328 ) در بيان مصاديق مكان عمومي چنين مقرر داشته است: « كاباره ، مهمانخانه، هتل، كافه ، رستوران، بار ، مسافرخانه ، پانسيون ، قهوه خانه ، كافه قنادي ، كليه اماكن مشابه ديگري كه براي پذيرايي اشخاص يا مسافرين داير مي شود، اماكن عمومي محسوب مي شوند» تعريف مذكور در آئين نامه از جهاتي موسع و از جهات ديگر مضيق است ، به طوريكه از يك سو قيد « اماكني كه براي پذيرايي اشخاص يا مسافرين داير مي شود» آن را مضيق مي سازد واز سوي ديگر بخش عمومي اماكني نظير مهمانخانه ها ، هتلها، مسافرخانه ها و پانسيون ها بايد به قسمت هايي از آنها اطلاق و محدود شود كه ورود و خروج مردم بدان ها آزاد است چرا كه اتاق مسافران كه در آن ساكن هستند مشمول به عنوان محل سكونت تلقي مي گردد و بهتر اين است كه گفته شود مكان عمومي به اماكني اطلاق مي شود كه ورود و خروج به آنها براي عموم آزاد است هرچند متعلق به شخص يا اشخاص خصوصي يا در تصرف آنها باشد . معابر عامه، پاساژها، مغازه ها، رستوران ها، پارك ها و امثال اينها داخل در تعريفند .
ویا در تعریف اماكن خصوصي در بند 2 ماده 2 لايحه حمايت از حريم خصوصي امده است : اماكن متعلق به شخص يا اشخاص خصوصي يا در تصرف آنها را گويند كه ورود ديگران به آنجا يا عرفاً مجاز نيست يا مالك يا متصرف قانوني به نحو مشخصي در چارچوب قانون، ورود ديگران به آن اماكن را ممنوع اعلام كرده است ، همچون بخشهاي مشترك مجتمع هاي آپارتماني . دسته اخير مشمول تعريف منزل و محل سكونت نيستند در عوض موقعيت آنها به گونه اي است كه مالكين يا متصرفين قانوني با قائل شدن حق حريم خصوصي براي خود در اين اماكن، ورودديگران به آن اماكن را در چهارچوب قانون ممنوع اعلامكرده اند يا اصولاً و عرفاً ورود ديگران به آن اماكن پذيرفته شده نبوده است.
از آنجائيكه برشمردن كليه مصاديق مكان خصوصي ممكن نيست به نظر مي رسد بهترين معيار شناسايي و تشخيص اين اماكن اين است كه مي بينيم آيا يك فرد متعارف به طور معقولي در آن مكان براي خود حريم خصوصي قائل است . مالك مغازه لباس فروشي گرچه مالك مغازه و مالك اجناس داخل آن است اما مغازه خود را محل آرامش و امور خصوصي خود نمي داند و وي هر لحظه انتظار ورود مشتري به مغازه اش را دارد، لذا فرض وجود حريم خصوصي در اين خصوصي منتفي است همين فرد ممكن است وسايل خصوصي خود را داخل كمد يا كشوي مغازه بگذارد و در آن را قفل كند . اين اشياء گرچه در مكاني عمومي قرار دارند اما به علت وصف جداگانه شان و نحوه تصور و برخورد مالك با آنها ، مشمول حمايت حق حريم خصوصي قرار خواهند گرفت . همانطور كه در بحث از اشياء خواهيم آورد، معيار مذكور در خصوص آنها نيز قابليت اجرا دارد .
از جمله مصاديق اماكن خصوصي كه از حمايت ويژه اي برخوردار بوده و هست، منزل و محل سكونت است . هر محل مسكوني يا مهيا براي سكونت را منزل گويند . چه سكونت فرد در آن محل به صورت دائمي باشد و چه به صورت موقت . عنوان قانوني و نوع حق صاحب منزل اعم از مالكيت ياتصرف يا حق سكني و يا اجازه موقت در تصرف نيز، در اطلاق عنوان منزل بر محل مورد نظر ،خدشه اي وارد نمي سازد . پس يك اتاق مبله هتل كه براي چند روزي اجاره شده باشد نيز محل سكونت فرد محسوب مي شود . بزرگ و يا كوچك بودن، متحرك ويا ساكن بودن و يا مصالح بكار رفته در ساخت منزل نيز شرط نمي باشد . آلونك كوچكي كه صيادان بر روي قايقهاي خود مي سازند و مدتي در آن ساكن مي شوند نيز مشمول عنوان منزل قرار مي گيرد . « كلمه منزل شامل متعلقات عرفيه آن از قبيل باغ و حياط و گاراژ و نظاير آن نيز مي گردد مشروط بر آنكه داخل در محدوده آن باشد ». اشتغال صاحب منزل به شغل معين يا كسب و كار در ان منزل، مانع صدق این عنوان نخواهد بود . لايحه حمايت از حريم خصوصي در بند 3 ماده 2 خود در تعريف « منزل » چنين آورده است :« انواع خانه ها، چادرهاي مسكوني،داخل وسائل نقليه مسقف، بخشهاي مسكوني كشتي ها، اتاق هاي استراحت هتل ها ، مهمانسراها ، خوابگاه هاي دانشجويي ، بيمارستان ها و ديگر تأسيسات مشابه و يا اماكني كه عرفاً به آن منزل اطلاق مي شود ، داخل در تعريف مي باشند.»
