تحقیق احسان در فقه و حقوق – 35ص وورد

تحقیق احسان در فقه و حقوق – 12 ص وورد تحقیق احسان در فقه و حقوق – 12 ص وورد تحقیق احسان در فقه و حقوق – 12 ص وورد تحقیق احسان در فقه و حقوق – 12 ص وورد «احسان» یعنی نیکی کردن که مقابل «اسائه» یعنی بدی کردن است، «احسان» در فقه اسلامی بیشتر در مورد اموال و اعمال به کار می رود، به این معنا که: هر کسی که مال دیگری را با رضایت او گرفته یا عملی برای او پذیرفته، به عنوان امانت یا عاریه یا ودیعه یا اجاره یا وکالت یا مضاربه یا…، چنین کسی طبعا امین می باشد و رعایت لازم را می نماید، از این رو نیکوکار به شمار می آید و درباره او گفته می شود: «ما علی المحسنین من سبیل = به نیکوکاران اعتراضی نیست» یعنی آن چه به دست گرفته اند اگر مثلا تلف شد یا معیوب گشت ضامن نیستند مگر اینکه تقصیرشان ثابت گردد، ضامن نبودن چنین کسانی امری است عقلانی، لذا دلیل های شرعی آن در واقع امضای همین امر عقلانی است نه این که تعبدی است. یکی از مصادیق قاعده احسان که در فقه و حقوق یکسان می باشد اداره فضولی مال غیر می باشد. اداره فضولی مال غیر، عبارت است از، عملیاتی که شخص، با حسن …